مقایسه تأثیرطب فشاری در نقطه سانینجیائو و ایبوپروفن بر دیسمنوره اولیه

چکیده مقدمه: یکی از شایعترین مشکلات دوران باروری، درد لگن می باشد. دیسمنوره شایعترین نوع درد سیکلیک لگن و به معنی درد همراه با قاعدگی است که به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می شود. دیسمنوره علاوه بر مسائل جسمی و روانی می تواند سبب مشکلات اجتماعی– اقتصادی در زنان شود. مواد و روشها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است که به منظور مقایسه تأثیر طب فشاری در نقطه سانینجیائو و ایبوپروفن بر دیسمنوره اولیه دختران دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال1384 انجام گرفت. در این پژوهش تعداد 80 نفر از دانشجویان دختر22- 18 ساله که شرایط ورود به مطالعه را داشتند با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. سپس بطور تصادفی در دو گروه طب فشاری و قرص ایبوپروفن قرار گرفتند. در سیکل اول که سیکل کنترل بود افراد از هیچ روش درمانی استفاده نکردند. ولی در طی دو سیکل بعدی، با شروع درد افراد در گروه طب فشاری(40 نفر) محل نقطه سانینجیائو را با انگشت شست به مدت 20 دقیقه فشار می دادند و افراد در گروه ایبوپروفن، یک عدد قرص 400 میلی گرم هر 8 ساعت در صورت نیاز مصرف می کردند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه و معیار آندریش- میلسوم جهت سنجش شدت دیسمنوره، و ساعت جهت سنجش مدت درد بود. جهت تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS و از آزمونهای آماری t، مـن ویتنی ، فریدمـن، کای اسکور و ویل کاکسون استفاده شد . یافته های پژوهش: مقایسه نتایج نشان داد که شدت درد بعد از درمان در ماه اول و دوم در دو گروه، تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب 073/0=P و 328/0=P )، اما مقایسه شدت درد قبل و بعد از درمان در گروه طب فشاری (001/0=P) و ایبوپروفن (001/0=P) تفاوت معنی داری داشت. مقایسه مدت درد بعد از مداخله در ماه اول و دوم در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب 308/0=P و 142/0=P )، اما مقایسه مدت درد قبل و بعد از درمان در گروه طب فشـاری (001/0< P) و ایبوپروفــن (001/0< P) تفاوت معنی داری نشان داد. همچنین میزان نیاز به مسکن اضافی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب 390/0=P). نتیجه گیری نهایی : با توجه به اینکه طب فشاری روشی مؤثر، ارزان، در دسترس و بدون عارضه می باشد به عنوان روشی جهت درمان دیسمنوره اولیه پیشنهاد می شود.